Ik heb voor de jongens nieuwe kattendekentjes gemaakt voor in hun mandjes.
Ze zijn erg mooi geworden, al zeg ik het zelf. Het is bijna zonde om ze aan mijn twee viespeuken te geven.

Als je ze zo ziet liggen met z'n tweetjes, dan zou je niet geloven dat ze pas weer vreselijk samen gevochten hebben. De periodes waarin gevochten wordt liggen wel steeds verder uit elkaar. Het is nu iets meer dan een jaar geleden dat ze voor het laatst gevochten hebben. Ik hoop nog steeds dat als ze ouder worden, het vechten uiteindelijk ophoudt.

Zit je lekker de krant te lezen, moet Siep weer dringend aandacht. En of je nou gewoon blijft doorlezen en de pagina's omslaat, Siep blijft gewoon zitten.

Vriendin Silia kwam even langs. Gijs en Siep waren helemaal in hun nopjes, want ze mochten even op schoot zitten.

Siep zit melancholiek naar buiten te kijken.
De zon schijnt, maar brrrrr het is toch wel frisjes, dus maar niet naar buiten.

Vandaag is het 8 jaar geleden dat onze Siep en zijn zusje werden geboren bij cattery Cinshy in Terneuzen.
Jeempie wat is de tijd snel gegaan; ik herinner me baby Siepie nog als de dag van gisteren.

En zo maken we de baas gek, door de hele tijd naar haar te staren.
"HONGER, HONGER, HONGER….. Wanneer krijgen we nou eens wat te eten? En snel een beetje, alstublieft."
Het is een stel plagen, want dit staren houden ze heel lang vol. Je krijgt er de zenuwen van.

Gijs is weer een jaar ouder. Vandaag is hij 6 jaar geworden.
Hoewel Gijsje een heel erg lief karakter heeft, kan hij ook behoorlijk temperamentvol zijn. Maar gelukkig, hij begint eindelijk wat rustiger te worden.

Peet heeft de raamkozijnen van de serre geschilderd. En toen hij even niet oplette…….

Hier onze Siep. Hij komt net onder een kast vandaan en verraadt zo wat voor een huisvrouw ik ben….. Heel erg!

Vorige week lag er ineens een plas bloed in de kamer. We verdachten Gijsje, maar we konden niets aan hem ontdekken, behalve een snee in zijn poot. Maar de plas bloed was best groot en op maar een plek in de kamer, dus het kon zijn poot bijna niet zijn, want dan hadden er overal op de vloer bloedvlekken moeten zijn.
Afgelopen zaterdag werd Gijs hangerig. Hij sliep alleen nog maar (en het liefst onder een dekentje), wilde niet meer eten en hij kwijlde erg. Ook rook hij naar ontsteking. Toen ik op een gegeven moment even bij hem zat en Gijs gaapte, zag ik ineens een flinke snee in zijn tong. Dat moest de boosdoener zijn.
Vanavond zijn we bij de dierenarts geweest. Ook zij vond het zeer aannemelijk dat de plas bloed van de snee in Gijs z'n tong kwam. Hij moet veel bloed hebben ingeslikt en het toen uitgespuugd hebben. Gijs heeft een injectie met pijnstiller annex ontstekingsremmer gekregen en we kregen hetzelfde spul mee om in te nemen en dan zou het donderdag over moeten zijn. Het lijkt beter te gaan. Voor het eerst heeft hij vanavond weer gegeten. Een goed teken!
Maar ik vraag me wel af hoe Gijs aan die snee is gekomen. Zou hij gevochten hebben of….?

Met het mooie weer van vandaag, zijn Siepie en Gijs veel in de tuin. Hier Siep op wacht bij de vijver. Hij is gefascineerd door de vissen en zo kan hij ze goed observeren.

Lekker hoog en droog, een heerlijk rustig plekje op de pick-up. Gijs ligt hier graag.

Siep is weer helemaal de oude. Alleen kun je merken dat hij een ontsteking gehad heeft. Hij is ook zo snotterig geweest. En altijd als Siep een ontsteking heeft gehad (of dat nou een ontstoken wondje of ogen of een verkoudheid is geweest), dan krijgt hij rond de plek van de ontsteking witte haren. Hier heeft hij hele witte stukken in zijn snorharen zitten. Gek he?

Gelukkig Siep eet weer. Hij was de afgelopen dagen behoorlijk ziek: hij wilde niet meer eten en lag als een dweiltje in zijn mand. Hij voelde zich duidelijk erg beroerd. De dierenarts heeft Siep pilletjes tegen misselijkheid gegeven en een injectie om de eetlust weer op te wekken en zie hier…. het eten gaat weer met smaak naar binnen. Siep is nog een beetje snotterig, maar hopelijk gaat dat snel weer over.

Gijs begint zich te vervelen. Het wordt hoog tijd dat het weer lente wordt. Weer lekker naar buiten en de zon op je velletje voelen.

Zo nu en dan steekt er ineens een klein stukje tong uit. En dan duurt het soms een hele tijd voor Siep dat door heeft en hem weer intrekt.
Zo schattig!

Gisterenavond was het weer raak. De jongens hebben weer eens serieus gevochten. Al gillend vlogen ze elkaar keer op keer aan, de plukken haar lagen overal. We hebben ze snel apart gezet.
En vanochtend waren ze weer afgekoeld, al liepen ze wel voorzichtig om elkaar heen. In de loop van de dag leken het wel mensenbroertjes, die het weer goed wilden maken. Dicht bij elkaar gaan liggen. Niet dicht tegen elkaar aan, maar wel met de neus elkaar aanraken. De rust is nu weergekeerd, maar nog niet bij mij. Ik ben er weer erg zenuwachtig van. Ik zie het er nog wel eens van komen dat er een moet gaan verhuizen omdat het niet meer gaat. Ik moet er niet aan denken.

Siep is de laatste maanden weinig aan de beurt geweest in Kattenbelletje. Daarom nu even een selfie van hem, een foto vanuit een hele andere hoek. Grappig he?

Ze lagen in diepe rust en toen ineens……. liep buurkat Moosje over het serredak. "Wat is dat, wat is dat?" Ze moeten ook alles in de gaten houden.